The ball is a wonderful gift.(ลูกคือของวัญ) - The ball is a wonderful gift.(ลูกคือของวัญ) นิยาย The ball is a wonderful gift.(ลูกคือของวัญ) : Dek-D.com - Writer

    The ball is a wonderful gift.(ลูกคือของวัญ)

    นิยายสั้งเรื้องนี้แต่งขึ้นเพื่อเข้าร่วมประกวนในโครงการ “ฉันคือแซนต้าที่จะมอบ...ให้แก่คุณ”

    ผู้เข้าชมรวม

    212

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    212

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  รักอื่น ๆ
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  4 พ.ย. 58 / 23:04 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น





    We wish you a merry Christmas We wish you a merry Christmas We wish you a merry Christmas

    And a happy New Year. Glad tidings we bring To you and your kin; Glad tidings for Christmas

    And a happy New Year!

     

    “คุณแม่ฮะ วันนี้เป็นวันคริสมาสใช่ไหมฮะ” ลูกชายคนเล็กของบ้านได้ถามขึ้น

    “ใช่จ๊ะ แล้ววันนี้บ้านเรามีฉลองเล็กน้อย ๆ กันด้วยนะ”

    “เย้ งั้นวันนี้คุณพ่อก็กลับบ้านเร็วนะสิค่ะ” ลูกสาวคนโตของบ้านได้เอ่ยถามขึ้น

    “ใช่จ่ะ”

    “เย้ ยะฮู้” ทั้งสองคนดีใจกันยกใหญ่

    “เอาล่ะ ๆ ไปนั่งทานขนมรอแม่ก่อนนะ เดี๋ยวแม่ไปเตรียมอุปกรณ์ทำอาหารก่อน” คุณแม่บอกลูก ๆ ในขนาดที่มือก็ยังง้วนอยู่กับการจัดเตรียมอุปกรณ์เพื่อที่จะทำอาหาร

    “คุณแม่ค่ะ งั้นวันนี้หนูจะช่วยคุณแม่เอง หนูก็อยากทำอาหารให้คุณพ่อทานเหมือนกันค่ะ แล้วแจ็คล่ะจะทำด้วยกันไหม??” ลูกสาวคนโตของบ้านได้หันไปถามน้องชายสุดที่รัก

    “ถ้าพี่มิเชลทำละก็ ผมก็จะทำด้วยฮะ” ลูกชายคนเล็กของบ้านได้หันไปส่งยิ้มให้พี่สาวกับคุณแม่

    “งั้นเดี๋ยวพวกหนูไปล้างผักให้แม่ตรงนู้นนะ” คุณแม่ยื่นกะละมังขนาดพอดีมือส่งไปให้มิเชล

     

                สามแม่ลูกช่วยกันทำอาหารอย่างสนุกสนาน โดยที่เด็กสองคนไม่ปริปากบ่นว่าเหนื่อยเลยแม้แต่น้อย คุณแม่ได้ยืนมองลูก ๆ ทั้งสองก่อนจะอมยิ้มออกมาเล็กน้อยด้วยความปลื้มใจเป็นอย่างมาก ล่วงเลยเลยเวลามาพอสมควรอาหารทุกจานก็ได้จัดวางอยู่บนโต๊ะเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

    “ว้าววว น่าทานจังเลยฮะ” แจ็คลูกชายคนเล็กหันไปพูดกลับพี่สาว

    “ฝีมือพวกเราก็ใช้ได้เหมือนกันนะ จริงไหมค่ะคุณแม่” มิเชลหันไปถามคุณแม่ที่กำลังงวดอยู่กับน้ำผลไม้ที่ลูก ๆ ได้คั่นกันเอาไว้

    “จ้า พวกหนูเก่งสุด ๆ เลย” คุณแม่หันไปส่งยิ้มให้ลูก ๆ ที่กำลังรอคอยคำตอบ

    “คริ คริ คริ แจ็คมานี้เร็วใกล้ถึงเวลาที่คุณพ่อจะกลับมาแล้ว เรารีบไปเตรียมของมาเซอร์ไพร์คุณพ่อกันดีกว่า” มิเชลกวักมือเรียกน้องชายให้เดินตามเข้าไปในห้องนอนของเขาเอง

    “ว้าว พี่ไปซื้อของพวกนี้มาเมื่อไหร่”

    “เมื่อสองสามวันก่อนนะ เป็นไงพี่เจ๋งใช่ไหมล่ะ คริ คริ คริ”

    “อื้อ ๆ ๆ พี่มิเชลลสุดยอด” แจ็คยกนิ้วโป้งให้มิเชล

     

    บรื้นนนนนนนนน เสียงรถมาจอดยังหน้าบ้าน เด็กน้อยทั้งสองคนจึงชะโงกหน้าไปตรงหน้าต่างเพื่อดูให้แน่ใจว่าใครมา และก็เป็นไปตามสิ่งที่เด็กทั้งสองคนคิดไว้

    “คุณพ่อมาแล้ว รีบไปกันเถอะแจ็ค” มิเชลรีบเก็บของโดยที่ไม่ลืมหยิบของสำคัญลงไปยังหน้าประตูโดยไว

    ทันทีที่เสียงรถจอดสนิทเด็กทั้งสองคนก็มายืนรอตรงประตูด้านในบ้านเป็นที่เรียบร้อย

    “แจ็ค พร้อมนะ” มิเชลกระซิบถามน้องชาย

    “พร้อมแล้วฮะ” แจ็คพยักหน้าตอบรับ

    คุณแม่ที่ยืนเตรียมน้ำผลไม้อยู่ที่ครัวได้เงยหน้าขึ้นมามองเด็กทั้งสองคนว่ากำลังจะทำอะไรกัน คุณแม่มองไปเห็นสิ่งของที่อยู่ในมือก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ เพราะรู้ทันทีว่าลูก ๆ ที่รักของเขาจะทำอะไรกัน คุณแม่จึงก้มหน้าเตรียมน้ำผลไม้ต่อ

    เพียงอึดใจเดียวประตูที่ปิดสนิทก็ค่อย ๆ แงมออกจนปรากฏร่างของชายคนหนึ่งที่หน้าประตู

    “พ่อกลับมาแล้ว” สิ้นเสียงของคุณพ่อ เด็ก ๆ ก็กู่กันเข้ามาทันที

    ปุ ปุ ปุ ปุ (เสียงพุสายรุ่ง) “สุขสันต์วันคริสมาส” เด็กน้อยทั้งสองคนพูดพร้อมกัน

    “ว้าว สุขสันต์วันคริสมาสเช่นกันนะลูก ดูสิพ่อซื้ออะไรมาฝาก” คุณพ่อยกถุงสีขาวขึ้นมาให้ลูก ๆ เห็น

    “อะไรฮะ ผมขอดูหน่อย” แจ็คยกมือขึ้นเพื่อหวังที่จะคว้าถุงสีขาวจากมือของคุณพ่อมาดู

    “นี่ไง มีของแจ็คแล้วก็ของมิเชลด้วยนะ“ คุณพ่อย่อตัวนั่งลง พร้อมกับยืนถุงไปให้แจ็คก่อนจะอุ้มแจ็คขึ้นแล้วเดินตรงไปหาภรรยาสุดที่รัก

    “ผมกลับมาแล้ว” บอกภรรยาก่อนจะหอมเข้าไปที่แก้มฟอดใหญ่

    “ค่ะ วันนี้เหนื่อยรึป่าวค่ะ” คุณแม่ถามกลับไป

    “ไม่เลย เห็นคุณกับลูก ๆ มีความสุข แค่นี้ผมก็หายเหนื่อยแล้ว” คุณพ่อส่งยิ้มไปให้คุณแม่

    “แหม... งั้นคุณรีบไปอาบน้ำเถอะค่ะ จะได้มาทานข้าวกัน” คุณแม่บอกคุณพ่อ

    “โอเค มิเชล แจ็ค ไปอาบน้ำกันเถอะ” คุณพ่อชักชวน

    “ฮะ พี่มิเชลพวกเรารีบไปอาบน้ำกันเถอะ จะได้รีบมากินข้าว ผมหิวแล้ว”

    “อื้อ ไปกันเถอะ” มิเชลพยักหน้าตอบรับ

     

    ทั้งสามคนก็ได้ขึ้นไปอาบน้ำ โดยทิ้งคุณแม่ที่งวดอยู่กับการทำน้ำผลไม้ไว้ข้างล่างคนเดียว ไม่นานนักทั้งสามคนที่ทำภารกิจของตัวเองเสร็จก็รีบลงมาตรงไปยังโต๊ะกินข้าว

     

    “คุณแม่ค่ะ รอหนูนานไหม?” มิเชลที่ลงมาถึงคนแรกได้หันไปถามคุณแม่ที่ยืนจัดเตรียมอะไรบางอย่าง

    “ไม่เลยจ๊ะ นั่งรอคุณพ่อกับน้องก่อนนะลูก” คุณแม่เงยหน้ามาสนทนากับมิเชล

    “ค่า” มิเชลตอบรับคำคุณแม่ ก่อนจะไปนั่งยังโต๊ะอาหารเพื่อรอคุณพ่อกับน้องชาย

     

    ไม่นานนักคุณพ่อกับแจ็คก็ลงมาและตรงไปยังโต๊ะกินข้าวทันที

     

    “แม่ฮะผมมาแล้ว” แจ็คกล่าว

    “พ่อก็มาแล้วเหมือนกันนะ” คุณพ่อกล่าวตาม

    “จ้า ๆ พอดีเลยแม่ทำน้ำผลไม้เสร็จพอดี นี่จ่ะน้ำแอปเปิ้ลปั่นที่มิเชลชอบ” คุณแม่ยื่นแก้วน้ำปั่นไปให้มิเชล

    “ขอบคุณค่ะ” มิเชลยิ้มร่าส่งไปให้คุณแม่

    “และก็นี่น้ำกีวีปั่นสูตรเด็ดที่แจ็คชอบ” คุณแม่ยื่นแก้วน้ำปั่นไปให้แจ็ค

    “เย้ ขอบคุณฮะคุณแม่” แจ็คทำท่าดีใจโดยที่ไม่ลืมขอบคุณคุณแม่

    “และก็นี่ค่ะ ไวน์องุ่นที่คุณชอบ”

    “ขอบใจจ่ะที่รัก”

     

    คุณแม่เดินเอาของไปเก็บก่อนจะเดินมานั่งยังโต๊ดอาหาร เมื่อทุกคนมาครบพร้อมหน้าพร้อมตากันแล้ว ทุกคนจึงไม่รอที่จะเข้าสู่ห้วงเวลาของการทานอาหาร

     

    “หิวกันรึยัง” คุณแม่ถาม

    “หิวแล้วค่า/ครับ” เด็ก ๆ ตอบประสานเสียง

    “งั้นก็ทานกันเถอะจ่ะ”

    “จะทานแล้วนะค่ะ/ครับ” เด็ก ๆ พูดประสานเสียงอีกครั้ง

    พ่อแม่ลูกทั้งสี่คนก็เริ่มรับประทานอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อย พูดคุยกันตามประสาพ่อแม่ลูก เด็ก ๆ ทั้งสองดูมีความสุขมากเวลาที่อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งพ่อ แม่ ลูก

    “คุณพ่อค่ะ ลองทานซุปหน่อซี่โครงหมูสิค่ะ” มิเชลตักซุปซี่โครงหมูให้คุณพ่อ

    คุณพ่อไม่รอช้ารีบชิมน้ำซุปที่มิเชลตักให้ “อื้อหื้อ อร่อยมากใครเป็นคนทำเนี้ย” คุณตกตะลึงในความอร่อย

    “คริ คริ คริ หนูกับแจ็คช่วยกันทำค่ะ” มิเชลตอบด้วยความปลื้มอกปลื้มใจ

    “เก่งมาก อร่อยกว่าคุณแม่ทำซะอีกนะเนี้ย ห้า ๆ ๆ” คุณพ่อยกมือขึ้นขยี้หัวมิเชลเบา ๆ

    “จ้า ๆ คราวนี้แม่ขอยอมแพ้ แต่ไว้คราวหน้าแม่เองก็จะให้สุดฝีมือเลยคอยดู” คุณแม่กล่าว

    “โอ๋ ๆ อย่าน้อยใจไปเลยนะคุณ มา ๆ เดี๋ยวผมกอดปลอบใจ” คุณพ่อยกแขนอ้าออกเพื่อหวังที่จะกอดคุณแม่

    “ไม่ต้องเลย ๆ รีบทานเถอะค่ะ มั่วแต่ชักช้า เดี๋ยวแจ็คทานหมดอย่ามาบ่นที่หลังนะ” คุณแม่หันไม่มองลูกชายที่เอาแต่สนใจอาหารไม่พูดไม่จากันเลย

    “อ๊ากก ว่าแล้วทำไมเงียบ ๆ เพราะเอาแต่ทานนี่เอง ไม่ได้การละ พ่อเองก็จะทานบ้างแล้ว นี่กุ้งทอดที่พ่อชอบเกือบหมดแล้ว แจ็คแบ่งพ่อบ้างสิลูก” คุณพ่อกล่าว

    “งั้นผมให้พ่อตัวหนึ่งละกันฮะ ห้า ๆ ๆ”

    “คริ คริ คริ” มิเชล

    “โธ่ แจ็คละก็”  คุณพ่อทำเสียงน้อยใจ

    “ฮ่ะ ๆ ๆ ๆ ๆ” แจ็คหัวเราะ

    “ห้า ๆ ๆ ๆ” คุณแม่/คุณพ่อ หัวเราะ

     

    เวลาทานอาหารก็ได้จบลงแล้วเวลาแห่งความสุขก็ได้ล่วงเลยมาพอสมควร ตอนนี้ก็ใกล้เข้าสูห้วงแห่งการนิทราแล้ว คุณพ่อและเด็ก ๆ ก็ได้มานั่งจับกลุ่มกันตรงห้องรับแขกมีกีต้าร์สองตัวที่กำลังคลอดนตรีเบา ๆ เพื่อให้เหมาะกับบรรยากาศในวันคริสมาส ไม่นานนักกีต้าร์โปร่งก็ได้เริ่มทำนองเพราะที่ไพเราะขึ้น...





    แม่เองก็ได้ร่วมร้องเพลงกับมิเชล ส่วนแจ็คลูกชายคนเล็กก็เคลิ้มไปกับดนตรีที่มิเชลกับคุณพ่อได้เล่นร่วมกัน จนเวลาก็เลยมาพอสมควร มิเชลจึงสะกิดแขนของแจ็คให้ไปเตรียมของขวัญมาเซอร์ไพร์ให้คุณพ่อกลับคุณแม่

    “แจ็ค พี่ว่าได้เวลาเอาของขวัญมาให้คุณพ่อกับคุณแม่แล้วล่ะ” มิเชลกระซิบน้องชาย

    “ฮะ” แจ็คพยักหน้ารับคำก่อนจะค่อย ๆ ลุกตามพี่สาวไป

     

                ไม่นานนักมิเชลกับแจ็คก็ลงมาและตรงไปยังคุณพ่อกับคุณแม่ที่กำลังนั่งอยู่ที่ห้องรับแขก

    “คุณพ่อคุณแม่ค่ะ/ครับ สุขสันต์วันคริสมาสค่ะ/ครับ” เด็ก ๆ ทั้งสองคนยื่นกล่องสี่เหลี่ยมที่ห่อด้วยกระดาษห่อของขวัญลายน่ารัก ๆ

    “ว้าวววว ของไหนมีอะไรเอ่ย” คุณพ่อยืนมือมารับกล่องของขวัญ

    “เอ๋ อะไรเอ่ย” คุณแม่ถาม

    “อะแฮ่ม ๆ คุณพ่อคุณแม่เงียบ ๆ ก่อนนะค่ะ หนูกับน้องมีข้อความบางอย่างจะกล่าวให้คุณพ่อกับคุณแม่ฟังค่ะ” มิเชลมายืนข้างหน้าคุณพ่อกับคุณแม่พร้อมกับการ์ดขนาดเท่าครึ่ง A4 หนึ่งใบ

     

    ...สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่ที่รัก นี่ก็ผ่านไปอีกปีสำหรับวันคริสมาส หนูกับน้องต้องขอบคุณคุณพ่อกับคุณแม่มาก ๆ นะค่ะ ที่คอยดูแลหนูกับน้องเป็นอย่างดี คุณพ่อกับคุณแม่คงจะเหนื่อยกันมากกว่าเลี้ยงหนูกับน้องได้โตถึงเพียงนี้ หนูกับน้องขอให้คุณพ่อกับคุณแม่สุขภาพร่างกายแข็งแรงและอยู่ด้วยกันนาน ๆ นะค่ะ หนูกับน้องจะเป็นเด็กดีชองคุณพ่อคุณแม่ค่ะ หนูกับน้องสัญญานะค่ะ...

     

                                                                                                                รักคุณพ่อกับคุณแม่มากนะค่ะ

                                                                                                                            มิเชล&แจ็ค

     

     

    ทันทีที่มิเชลพูดจบ คุณพ่อกับคุณแม่ก็เดินเข้ามากอดในทันที

    “พ่อกับแม่ก็รักลูกนะ” คุณแม่กล่าว

    “ลูกรู้ไหมว่าพ่อกับแม่ได้ของขวัญอะไรจากซานต้าครอสในวันคริสมาส”คุณพ่อกล่าว

    “อะไรหรอฮะ” แจ็คถามด้วยความอยากรู้

    “ก็ลูก ๆ ยังไงละ เป็นของขวัญที่ดีที่สุดสำหรับพ่อกับแม่แล้ว พ่อกับแม่รักพวกหนูมากนะ” คุณพ่อโอบกอดพวกเด็ก ๆ

    “ผมก็รักพ่อกับแม่มาก ๆ เลยฮะ”

    “หนูก็เหมือนกันค่ะ”

    “งั้นเราไปนอนกันเถอะจ่ะ และก็นี่ถุงเท้าของหนูสองคน เอาไปแควนไว้ตรงหัวนอนนะ แล้วมาดูว่า พรุ่งนี้คุณซานต้าจะให้อะไรเป็นของขวัญแก่เด็กดีของพ่อกับแม่” คุณแม่กล่าวพร้อมยื่นถุงเท้าขนาดใหญ่พ่อใส่สิ่งของได้ให้เด็กทั้งสองคน

    “ค่ะ/ฮะ” เด็ก ๆ รับถุงเท้าจากมือคนแม่

    Good Night ค่ะแม่ Good Night ค่ะพ่อ” มิเชลกล่าวพร้อมกลับหอมแก้มคุณพ่อและคุณแม่

    Good Night จ่ะ” คุณกล่าวตอบ

    Good Night จ่ะแจ็ค” คุณแม่หันไปคุยกับแจ็ค

    Good Night ฮะ”

     

                ไม่ว่าจะวันไหน ๆ พ่อกับแม่ก็เรารักเสมอ ความรักไหน ๆ ก็เทียบเท่าความรักที่พ่อกับแม่มีให้เราไม่ได้ ความรักนี้ชั่งยิ่งใหญ่นัก ชาตินี้ก็คงทดแทนพระคุณท่านไม่หมด ขอให้ทุกคนรักพ่อกับแม่ของตัวเองให้มาก ๆ นะ ให้เหมือนกันที่ท่านรักเรา รักพ่อกับแม่มากค่ะ ^^



    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×